Η δύναμη των λίγων βασίζεται στην αδράνεια των πολλών.(Howard Zinn)

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Προσπάθεια



Ανοίγω την πόρτα του δωματίου˙ Μπαίνω μέσα. Σκόρπια χαρτιά στο πάτωμα, πεταμένα βιβλία.

Κι ένα μολύβι. Τα ρούχα στιβαγμένα στην καρέκλα. Πάει καιρός που προσπαθώ να γράψω κάτι.

Να πω. 

Δεν έχω πια γνώμη˙
                                                                   
Ότι θέλεις...

Με ποτό ή χωρίς, νηφάλιος και μεθυσμένος˙ Με στερεότυπα. Δεν γίνεται... Λευκά χαρτιά και μουτζούρες. Πρέπει να θέλεις να βγει˙ Θα έρθει η στιγμή που δεν αντέχεται. Το καταλαβαίνεις˙
Το νιώθεις. Μια σχισμή ανοίγεται στην καρδιά σου˙ Τόση ώστε να χωράνε τα γράμματα. Πονάς.
Σε ανακουφίζει σκληρά. Τότε αρχίζουν να βγαίνουν˙ Ένα ένα. Άμορφα, ακανόνιστα˙ Σαν τον εσωτερικό σου κόσμο.
                                   Κ
                                     ι 
                                       ν   
                                         ο
                                           ύ
                                              ν 
                                                τ
                                                  α
                                                    ι

μέσα σου. Τα νιώθεις. Αγγίζουν τα όργανά σου, τα σπλάχνα σου˙ Το συκώτι, τους πνεύμονες.
Μπλέκονται, ψάχνουν διέξοδο. Κοντεύεις να λιποθυμήσεις.

Θες να τα παρατήσεις πάλι...

Τελευταία όλο χάνεις.

Ανεβαίνουν. Μπαίνουν στον οισοφάγο. Πνίγεσαι˙ Δεν έχεις ανάσα. Πρέπει να βγουν...

Να γίνουν λέξεις˙

Φράσεις˙

Να ηρεμήσεις...

Ξερνάω στο πάτωμα. Λύτρωση. Κοιτάζω τα κίτρινα χαρτιά˙ Χαμογελάω. Έχουν πάρει μορφή.
Επιτέλους θα διάβαζα αυτό που είχα ανάγκη να γράψω. Αυτό που ο εαυτός μου βίαια τράβηξε από μέσα μου. Ότι ένιωθα. Μ'αυτό θα ξεκινούσα πάλι. Πήρα ένα χαρτί.

Δεν έχω πια γνώμη˙

Ότι θέλεις...