Ανοίγω την πόρτα του δωματίου˙ Μπαίνω μέσα. Σκόρπια χαρτιά στο πάτωμα, πεταμένα βιβλία.
Κι ένα μολύβι. Τα ρούχα στιβαγμένα στην καρέκλα. Πάει καιρός που προσπαθώ να γράψω κάτι.
Να πω.
Δεν έχω πια γνώμη˙
Ότι θέλεις...
Με ποτό ή χωρίς, νηφάλιος και μεθυσμένος˙ Με στερεότυπα. Δεν γίνεται... Λευκά χαρτιά και μουτζούρες. Πρέπει να θέλεις να βγει˙ Θα έρθει η στιγμή που δεν αντέχεται. Το καταλαβαίνεις˙
Το νιώθεις. Μια σχισμή ανοίγεται στην καρδιά σου˙ Τόση ώστε να χωράνε τα γράμματα. Πονάς.
Σε ανακουφίζει σκληρά. Τότε αρχίζουν να βγαίνουν˙ Ένα ένα. Άμορφα, ακανόνιστα˙ Σαν τον εσωτερικό σου κόσμο.
Κ
ι
ν
ο
ύ
ν
τ
α
ι
μέσα σου. Τα νιώθεις. Αγγίζουν τα όργανά σου, τα σπλάχνα σου˙ Το συκώτι, τους πνεύμονες.
Μπλέκονται, ψάχνουν διέξοδο. Κοντεύεις να λιποθυμήσεις.
Θες να τα παρατήσεις πάλι...
Τελευταία όλο χάνεις.
Ανεβαίνουν. Μπαίνουν στον οισοφάγο. Πνίγεσαι˙ Δεν έχεις ανάσα. Πρέπει να βγουν...
Να γίνουν λέξεις˙
Φράσεις˙
Να ηρεμήσεις...
Ξερνάω στο πάτωμα. Λύτρωση. Κοιτάζω τα κίτρινα χαρτιά˙ Χαμογελάω. Έχουν πάρει μορφή.
Επιτέλους θα διάβαζα αυτό που είχα ανάγκη να γράψω. Αυτό που ο εαυτός μου βίαια τράβηξε από μέσα μου. Ότι ένιωθα. Μ'αυτό θα ξεκινούσα πάλι. Πήρα ένα χαρτί.
Δεν έχω πια γνώμη˙
Ότι θέλεις...
Σε ανακουφίζει σκληρά. Τότε αρχίζουν να βγαίνουν˙ Ένα ένα. Άμορφα, ακανόνιστα˙ Σαν τον εσωτερικό σου κόσμο.
ι
ν
ο
ύ
ν
τ
α
ι
μέσα σου. Τα νιώθεις. Αγγίζουν τα όργανά σου, τα σπλάχνα σου˙ Το συκώτι, τους πνεύμονες.
Μπλέκονται, ψάχνουν διέξοδο. Κοντεύεις να λιποθυμήσεις.
Θες να τα παρατήσεις πάλι...
Τελευταία όλο χάνεις.
Ανεβαίνουν. Μπαίνουν στον οισοφάγο. Πνίγεσαι˙ Δεν έχεις ανάσα. Πρέπει να βγουν...
Να γίνουν λέξεις˙
Φράσεις˙
Να ηρεμήσεις...
Ξερνάω στο πάτωμα. Λύτρωση. Κοιτάζω τα κίτρινα χαρτιά˙ Χαμογελάω. Έχουν πάρει μορφή.
Επιτέλους θα διάβαζα αυτό που είχα ανάγκη να γράψω. Αυτό που ο εαυτός μου βίαια τράβηξε από μέσα μου. Ότι ένιωθα. Μ'αυτό θα ξεκινούσα πάλι. Πήρα ένα χαρτί.
Δεν έχω πια γνώμη˙
Ότι θέλεις...