Η δύναμη των λίγων βασίζεται στην αδράνεια των πολλών.(Howard Zinn)

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Απ΄την αρχή

Γεμίσαμε δυστοπίες. Μικρές μικρές ατέλειωτες δυστοπίες.
Παντού.
Στις κουβέντες,στα βλέμματα, στη δουλειά, στο σπίτι...
Σε σένα,
σε μένα.
Άχρωμος τόπος, άχρωμοι άνθρωποι.
Δε φτάνει να μιλάς˙ Χωρίς να ΄σαι άνθρωπος.
Δε φτάνει να χαμογελάς, να ΄σαι ευγενικός,
να ΄σαι ηθικός ή πιστός˙
Χωρίς να ΄σαι άνθρωπος.
Πρέπει να βρεις την ουτοπία σου.
Πώς Ζεις χωρίς ουτοπίες?
      Πώς Ζεις χωρίς χρώμα?
            Πώς Ζεις αν δεν υπάρχεις με τη θέλησή σου, με τη σκέψη σου? 

Που και που ανθίζει και κανένα λουλούδι.
Σαν αυτά που βλέπεις ανάμεσα στα τσιμεντένια πλακάκια και απορείς...
Χρωματίζεται λίγο το πεζοδρόμιο. Έτσι απλά˙ Επειδή ήθελε ν' ανθήσει.
Να ξεκινήσει κάπως μια ουτοπία.
Να σου θυμίσει ότι είσαι άνθρωπος.
Να σε κάνει να σκεφτείς, να πιστέψεις...στον άνθρωπο˙
Σε σένα,
      Σε μένα,
            Στην αλληλεγγύη και στις ουτοπίες.
Θα χρωματίσεις τον διπλανό σου˙
Κι εκείνος κάποιον άλλο.
Θα γεμίσει το πεζοδρόμιο,
                                   ο δρόμος,
                                              η γειτονιά...
Ανθρώπους˙
           Χρωματιστούς˙
                          Υπαρκτούς.
Επειδή ήθελαν να χρωματιστούν,
επειδή ήθελαν να χρωματίσουν.
Επειδή θυμήθηκαν τι σημαίνει να ΄σαι άνθρωπος.
Επειδή πίστεψαν στις ουτοπίες˙

Και πουθενά αλλού...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου